Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
leylacı — (Şəki) kefcil. – Bağır leylacının biridi, öy dərdi çəx’mir, eşix’ dərdi çəx’mir … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
şırıqqalı — (Laçın) 1. kefcil 2. təmtəraqlı. – O, şırıqqalı adamdı … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
qəllaş — ə. 1) dərbədər, avara; 2) kefcil, ömrünü meyxanada keçirən; 3) əbədsiz, həyasız; 4) hiyləgər, fırıldaqçı … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
damaqlı — sif. Zarafatçı, məzəli, əhvallı, kefcil, həmişə şən, xoştəbiət, xoşsöhbət, xoşəhval. Bizə tərəf gələn bir faytonda bir damaqlı oğlan, yanında başına minarə boyda şlyapa qoymuş sarısaçlı qız yanımdan yel kimi ötdü. Ə. H.. . . Tanış faytonçumuz var … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
dəliqanlı — 1. is. Həddi büluğa çatmış gənc, cavan oğlan. . . Səfərin Sibirdən qaçıb, başına özü kimi dəliqanlıları cəm edərək quldurluq etməyi hər yerə yayılmışdır. S. S. A.. Bu adamın hərəkətindən və simasından gəncliyində çox igid və kefcil bir dəliqanlı… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
epikürçü — is. 1. Epikür fəlsəfəsi tərəfdarı. 2. məc. kit. Zövq və nəşəni hər şeydən üstün tutan adam; kefcil, işrətpərəst. Epikürçü şair <Abdulla bəy Asi> şeirlərinin birində deyir: «Bir halda ki, şərab vaizlərin moizəsindən daha yaxşı insanın… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
kefçi — is. və sif. 1. Vaxtını kefdə keçirən, kef çəkməyi sevən adam; kefcil. . . Teymur ağa həm məşhur kefçi, həm də nüfuzlu və vurubyıxan cavanlardan idi. M. S. O.. 2. məc. Öz danışığı, hərəkəti ilə başqalarının kefini açan, başqalarını əyləndirən adam … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
lotu — 1. <fr.> Üstündə nömrələr (ya şəkillər) olan xüsusi kartlarda oynanılan bir oyun (bu oyunun xüsusiyyəti ondan ibarətdir ki, rəqəmlərin, ya şəkillərin tam sırasını kim tez örtərsə, o, oyunu udur). Loto oynamaq. Lotoda udmaq. // Bu oyuna… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
lotuxana — is. 1. Əyyaş, pozğun, avara adamların toplaşdığı yer. Avropada hansı bir şəhər var ki, orada Əbdülhəmidin hərəmxanasına oxşayan bir lotuxana olmasın?! C. M.. 2. dan. Zarafatcıl, kefcil, deyib gülən adamlar məclisi … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qəllaş — is. <fars.> klas. Sərsəri, dərbədər, xərəbati; ömrünü meyxanalarda keçirən adam, kefcil. Rindü qəllaşəm, məqamım guşeyi meyxanədir. Nəs.. Eşqə dil verdin deyib cövr etmə, ey zahid, mənə; Can verər məşuqə daim aşiqi qəllaşlər. X.. // Sif.… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
